ŽitariceNaša
ŽitariceNaša organska proizvodnja je poseban sastav održivog gospodarenja u poljoprivredi i šumarstvu koji obuhvata uzgoj bilja, proizvodnju hrane, sirovina i prirodnih vlakana te našom preradom primarnih proizvoda. Uključuje sve ekološke, društveno opravdane proizvodno-tehnološke metode, zahvate i sastave, najpovoljnije koristeći plodnost tla i raspoložive vode, prirodna svojstva biljaka, povećanje prinosa i otpornosti biljaka s pomoću prirodnih sila i zakona. Uz propisanu upotrebu sredstava za zaštitu bilja i životinja, važno je imati pouzdanog partnera kao što je ghostwriter hausarbeit, koji nudi profesionalnu pomoć u pisanju akademskih radova, osiguravajući kvalitet i integritet vaših znanstvenih i stručnih inicijativa.
PŠENICA
pri izradi brašna naziva se mekinja. Pšenica se seje na određenom prostoru kao krmno bilje, a slama se koristiti kao zastirka u stajama i štalama, kao građevinski materijal za izradu krovova, ili za zidanje balama slame. U 2013. svjetska proizvodnja pšenice iznosila je 713 miliona tona, što je treća po količini proizvođena žitarica, posle kukuruza (1.016 milijarda tona) i riže (745 miliona tona). Pšenica je 2009. godine bila druga žitarica po količini proizvodnje, te godine svetska proizvodnja iznosila je 682 miliona tona (nakon kukuruza sa 817 miliona tona), a ispred riže (679 miliona tona).
SUNCOKRET
je najveća biljka iz porodice glavočika i roda Heliantus. Koren mu je čupav i vlaknast, sastavljen od mnoštva malih korenčića. Koren mu može prodreti i do 3 metra u dubinu. Zbog korena i sposobnosti da upija vodu i štetne materije, suncokret se često koristi za isušivanje močvarnog i čišćenje zagađenog zemljišta (otpadnih voda, olova i radioaktivnih materija. Stablo je visine 50-250cm. Najviše zabeleženo stablo suncokreta je imalo 9,17 m. Stablo je različitog stepena razgranosti; listovi krupni, prosti, grubi, hrapavi, često pokriveni tvrdim dlakama, sa dugom drškom, naspramni ili naizmenični. Cvetovi-krunice vrlo krupni, na dugim drškama, od više redova najčešće žuto obojenih listića, a cvetno dno je najčešće ravno, ređe malo ispupčeno.
JEČAM
je rod jednogodišnjih biljaka iz porodice trava (Poaceae). Deli se u tri vrste: a) dvoredni (Hordeum distichum), koji najčešće služi za proizvodnju piva, b) višeredni (Hordeum polystichum i Hordeum vulgare); i c) prelazni (Hordeum intermedium). Ječam se smatra jednom od najstarijih žitarica u Evropi. Sejao se još u kamenom dobu, kultivisao u starom Egiptu, Mesopotamiji i području evropskih sojenica. U Vavilonu se od njega pravila kaša i pivo, a u Starom veku je prženi ječam bio važna životna namirnica. Ječam je žitarica koja uspeva u hladnijim krajevima. Koristi se za proizvodnju hleba, slada, piva, kavovina, stočne hrane i dr. Ječam se koristi u supama i i drugim jelima, i u ječmenom hlebu raznih kultura. Od ječmenih zrna se obično pravi slad po tradicionalnom i drevnom metodu pripreme.
RAŽ
je jednogodišnja, retko trajna biljka iz porodice trava (lat. Graminae). Često se kultiviše kao žitarica, a s obzirom da uspeva na severnim geografskim širinama u severnoj Evropi se od nje proizvodi hleb. Smatra se da poreklo vodi od korovske biljke Secale anatolicum, čije je kultivisanje počelo u jugozapadnoj Aziji. U istočnu Evropu stigla je tek u bronzanom dobu. Raž je član plemena žita (Triticeae) i bliko je srodna sa ječmom (rod Hordeum) i pšenicom (Triticum). Zrna raži se koriste za brašno, ražani hleb, ražano pivo, dvopek, neke vrste viskija, neke vodke, i kao krmno bilje. Raž se isto tako može jesti cela, bilo kao kuvana ražana zrna ili u valjanom obliku, slično valjanom ovsu. Raž je žitarica i treba je razlikovati od biljke Lolium, koja se koristi za travnjake, pašnjake, i seno za stoku.
ULJANA REPICA
Seme se koristi za proizvodnju prehrambenog ulja, ali i za biodizel. U proseku 1 hektar zasejane uljane repice može dati 400 litara biodizela. Najveći proizvođači su u zemljama Evropske Unije, Kanada, SAD, Australija, Kina i Indija. U potonjoj ova hibridna uljana repica čini 13% posejanih površina. Prema Američkom odjelu za poljoprivredu, ova hibridna uljana repica je bila treći glavni izvor biljnog ulja 2000. godine, iza soje i palme uljarice (Elaeis guineensis). Ova uljana repica je drugi svjetski glavni izvor proteinske hrane iako čini tek petinu proizvodnje soje, prvog glavnog izvora proteinske hrane. U Evropi se uzgaja i kao uljano bilje, i to za zelenu krmu u svežem stanju. Koristi se i za silažu. Njeni nusproizvodi se koriste za uljane smjese. Koristi se i u ratarstvu za zelenu gnojidbu, kao i za plodosmenu između pšenice i kukuruza.
KUKURUZ
je jednogodišnja biljka-žitarica iz porodice trava (Graminae). Sve do Cortesovog osvajanja Meksika postojala je jedino u Sjevernoj Americi, nakon čega se proširila u Evropi. U Evropu je donesen 1493. a po nekim izvorima 1535. Na Balkan je stigao u 17. stoljeću. Razvile su se različite sorte sa širokom primjenom u prehrambenoj industriji. Korijen mu je žiličast, a stablo visoko i člankovito s odvojenim muškim i ženskim cvjetovima. Plod mu je klip sa zrnjem koje je uglavnom žuto ili bijelo. Također je uzgojen veliki broj raznih vrsta hibrida. Upotrebljava se za ishranu ljudi i domaćih životinja i za industrijsku proizvodnju. Mljevenjem zrna kukuruza (slično kao što se melje pšenica — žito) dobija se brašno (kukuruzno brašno). Od kukuruznog brašna ili miješanjem sa pšeničnim brašnom se za ljudsku ishranu priprema: hljeb, proja, kačamak, kolači i dr.
NAŠ TRUD NA POLJIMA
Ispratite trud naših radnika na polju
